мана
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [mană]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠮᠠᠨ᠋ᠣ
ᠮᠠ᠊ᠨᠠ
- (ман-a) ана ~ (ману) ~н хөөрөг
Үгийн утга[засварлах]
- I урга.
- Хавар эрт цэцэглэдэг, шар, улаан, цагаан өнгөтэй, анхилам сайхан үнэртэй, иш нь сондуутай, хүрэн тоорцогтой, цэцгийг нь манын цэцэг, сондууг нь мана гэж нэрлэнэ, эмнэлэгт хэрэглэнэ.
- II.
- III нэр.эрдэс.
- Цахирын төрөлд багтах хагас үнэт чулуу, далд талсжилттай, сүүн цайвар, цэхэрдүү, хөх саарал өнгөтэй, судаллаг, толболог хээтэй, хатуулаг нь зургаа арваны таваас долоон хувь, монголын аварга манан гартаам арван дөрвөн килограмм
Утга зохиолын жишээ[засварлах]
- Энэ чоно өнөөх олон ноходтой ана мана үзэлцэж заримыг нь үхэн хаттал нь базан ноцсоор цаашилж байв. Б.Бааст. Алтайн хөх дөнөн.,
- Тэнд ана мана тэмцэлдэхээр шийдсэн билээ. Д.Гонгор нар. Д.Сүхбаатарын тухай дурдатгалууд.
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- ана мана үзэлцэх - өрсөлдөөн тэмцээнд хүч тэнцүү бүгд адилхан үзэлцэх
- ана мана гүйх - хэн ч хоцролгүй, зэрэгцэн гүйх
- манан шигтгээ - цахирын төрөлд багтах хагас үнэт чулуун шигтгээ
- манан хөөрөг - цахирын төрөлд багтах хагас үнэт чулуугаар хийсэн хөөрөг
- халтар мана - халтар өнгөтэй цахирын төрлийн хагас үнэт чулуу
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
ма|на нэр. ~н хөөрөг, маныг, манад
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]