адис

Монголоор

Үгийн дуудлага

[ȧdis]

Үндэсний бичиг

ᠡ‍ᠠ‍ᠳ᠋᠊ᠢ‍ᠰ

(адис)

Галиглах зарчим

Үгийн утга

I нэр.шашин.

1. Бурхадын айлдсан мэдэхүйн зөн билиг, хамаг амьтныг авран өршөөх нигүүлсэхүйн тэргүүтэн их эрдмийн хүртээл;
2. Лам хуврагуудаас мөргөлчинд зориулсан нэгэн зүйл хишиг, өршөөл соёрхол

II нэр.

1. Эмийн үрэл; ерөндөг.

Нийлмэл үг

адис авах - а.өршөөл гуйх; б.лам багш бурхан шүтээн зэргээс адис гуйх; в.ямар нэгэн юмыг хүндэтгэн зулайд хүргэх

адис өгөх - шашны ёсонд мөргөж буй хүний зулайд бурхан, судар, мутраа хүргэх ёс

адис тавих - адис өгөх

Зөв бичихзүй

Үг хувилгах зарчим

Кирил бичгийн зөв бичихзүй

а|дис нэр. ади­сын, адисанд, адисаар

Хоршоо үг

• адис рид - ид эрдэмтэй зүйл

Хэлц үг

Өвөрмөц хэлц

адис хүртэх - зодуулах, жанчуулах

адис буулгах/хүртээх - (шог) занчих, зодох, цохих~Энэ хэдэн балмад лам нар ч дэндүү дарлаж байна. Аль вэ, би тэр мууд нэг адис буулгаж, хөөрхий өвгөд, эмэгтэйчүүлд эрэлхэн баатарлаж байдгийн шан өгье (Б.Ринчен, Үүрийн туяа).

адис хүртэх - (шог) зодуулах, жанчуулах~Гурван банди хариад юу хэлж, багшаасаа ямар адис хүртэхийг бодолгүй, тэр өдрийн олсон гурван дугуй, улаан үстэй тугалган тэвгээ Хонгор өгөхөд нь ташуур орхимждоо боож аваад хамт явжээ (Ч.Лодойдамба, Тунгалаг Тамир).