язгуур бүтээвэр

Wiktionary-с

Тодорхойлолт[засварлах]

Үгийн бүтцийн эхэнд байрлаж, үгийн сангийн гол ерөнхий утгыг хадгалан, утгат хэсэг болж үл задрах, үгийн бүтцийн эхэнд тохиолдох үндсэн бүтээврийг язгуур гэнэ. [1]

Онцлог шинж[засварлах]

  • Үгийн бүтцийн эхэнд байна. Иймээс бүтцэд нь заавал эгшиг авиа оролцох бөгөөд түүн дээр нь өргөлт ноогдож хойш тохиолдох залгавар бүтээврийнхээ эгшгийг зохицуулдаг байна.
  • Хойш тохиолдох залгавар бүтээврийнхээ эгшгийг зохицуулах.
  • Язгуур бүтээвэр нь үгээс цөөн, залгавраас олон байна.
  • Монгол хэлний язгуур бүтээвэр нь цөөн хувилбартай. Энэ нь залгамал хэлний онцлог юм. Учир нь залгавраасаа шалтгаалж язгуурын авианы

бүтэц бараг хувьсдаггүй. язгуур, залгаврыг зааг тодорхой байдаг.

  • Нэг язгуурт хэд хэдэн үг бүтээх дагавар залгаж төрөл үг үүсгэх ба хэд хэдэн өөр язгуурт нэг үг бүтээх дагавар залгаж үг бүтээнэ.
  • Үгийн бүтцэд язгуур нь зайлшгүй байх үндсэн бүтээвэр учраас тэг хувилбараар илэрдэггүй. Заавал ил бодтой авиагаар илэрдэг онцлогтой.
  • Монгол үгийн язгуур хэлний хэрэгцээнд биеэ дааж язгуур байдлаараа хаа ч тохиолдохгүй, үгзүйн түвшинд үг үндсийн алинтай ч таарахгүй.

Үүрэг[засварлах]

Язгуур нь төрөл үг үүсгэх, шинэ үг бүтээх ба үндсэн үүрэг нь үг бүтэх үндэс суурь болдог шинж юм.


Ангилал[засварлах]

1. Монгол хэлний язгуур бүтээврийг утга, байрлал дээр нь тулгуурлаж идэвхтэй, идэвхгүй гэж 2 ангилдаг.

  • Идэвхтэй язгуур - Үг бүтээх ба үндэс үүсгэх дагаврын өмнө тохиолдох гадаад хэлбэрээрээ үүсмэл биш үг, үндэстэй тохирох язгуурыг идэвхтэй язгуур гэнэ. Жишээлбэл: үз-гэсэн язгуур үзлэг гэсэн үгэнд -лэг дагаврын өмнө, үзлээ гэсэн хэлзүйн үгэнд үндэс үүсгэх тэг дагаврын өмнө, мод- гэсэн язгуур модчин-гэсэн үгэнд-чин дагаврын өмнө, модыг, модны гэсэн хэлзүйн хоёр үгэнд үндэс үүсгэх тэг ба -н дагаврын өмнө тус тус тохиолдож байна.
  • Идэвхгүй язгуур - Үгийн бүтцэд зөвхөн үг бүтээх дагаврын өмнө тохиолдох язгуурыг идэвхгүй язгуур гэнэ. Жишээлбэл: хагал, цоор, сийч, гэдий, сарталз, арзасхий, түгш, хангина, шуугь, палхий, бархир гэх мэт үгийн бүтцэд хага-, цоо-, сий-, сарт-, сэгс-, арз-, түг-, хан-, шуу-, пал-, бар- гэх мэт идэвхгүй язгуур тохиолдож байна.

2. Түүхэн бүтэц, утга үүргийг харгалзан амьд, мөхсөн гэж 2 ангилдаг.

  • Мөхсөн- Түүхэн тодорхой нэг үеэс бие даасан утгатай, үг бүтээх, үг хувилгах үүрэгтэй байснаа утга, үүргээ алдаж бусад бүтээвэртэйгээ нэгдэн нэг бүтээвэр болсон тохиолдолд мөхсөн язгуур, залгавар гэж үзнэ.
  • Амьд- Амьд бүтээвэр гэдэг нь хэлний хөгжлийн тодорхой нэг үед бие даасан утга үүргээ хадгалж байгаа бүтээвэр юм.
  1. Өнөрбаян Ц. "Орчин цагийн монгол хэлний үг зүй", Уб, 2004 он