дөч
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [dцʧĭ]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ
- (дөчи)
Үгийн утга[засварлах]
- I тоо.
- Дөрвөн арвын нийлбэр тоо
- II нэр.
- Хүний эшийн нэр, гучийн хүүхэд, өөрийн төрлийн дөрөв дэх үе нь.
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- дөчин настай - дөч насалсан, дөчин хавартай золгосон
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
дөч тоо. дөчийг, дөчөөс
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠭᠡᠣ᠊᠊᠊ᠨ
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊᠊᠊ᠨ
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠣ᠊᠊᠊ᠨ
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠳ᠋ᠠᢉᠴ᠊ᠢ
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠳ᠋ᠠᢉᠢ᠋
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠳ᠋ᠣ᠊ᠭᠡ᠊ᠷ
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠳ᠋ᠣ
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠳ᠋ᠠ᠊ᠢ
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠬᠥ᠊ᠯ᠊᠊ᠨ
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠠᠳ᠋᠊᠊ᠨ
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠭᠡ᠊ᠨ
- /~өөд /~н /~д /~дөгч /~дэх /~дүгээр /~т /~тэй /~үүл /~төө /~хөн
Орчуулга[засварлах]
Товчилсон үг[засварлах]
Хэлц үг[засварлах]
Өвөрмөц хэлц[засварлах]
Хэвшмэл хэлц[засварлах]
- Гуч хүрээд хүн болно
- Дөч хүрээд эзэн болно
- Дөч хүрсэн хүнтэй ханилж яв
- Дээр бүрэн шүдтэй морь унаж яв
- Дөч хүрсэн эр
- Дөрвөө дарсан ат
- Дөч хүрээд дөхийнө
- Тавь хүрээд тахийна
- Дээр бүрэн морь
- Дөрвөө дарсан ат
- Дөч хүрсэн эр
- Ёстой ид байдаг
Аман зохиолд орсон нь[засварлах]
Цэцэн үг[засварлах]
- Дөч гарсан эр дөрөв дарсан ат
Тайлбар: дөч хүрсэн эр амьдралын туршлага төгс болсон байдаг