ван
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
- хят.王wáng
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [waŋ]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠸᠠᠠ᠊ᠢ᠊ᠡ᠋
- (ванг)
Үгийн утга[засварлах]
- I нэр.хуучир.
- Эрх хүч, чадал;
- Авишиг.
- II нэр.хуучир.
- Эзэнт улсын засгийн тэргүүний цол, тушаал
- Вант улсын тэргүүний тушаал
- хуучир. Манж Чин улсын үеийн хэтэрхий дөрвөн хэргэм (ван, гүн, бэйл, бэйс)ийн нэгдүгээр зэрэг
- III.
- ван шувуу амьт. (хан шувуу).
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- төрийн чин ван - тэргүүн зэргийн ван
- төрийн жүн ван - дэд зэргийн ван
- Балбын ван - Балба улсын засгийн тэргүүн
- ван өргөмжлөх - ван цол олгох
- ван суух - ван цол авч, тухайн ванлигийг тэргүүлэн захирах
- ван авах - дандрын ёсны уншлага, бясалгал үйлдэх эрх авшиг хүртэх
- ван өгөх - дандрын ёсны уншлага, бясалгал үйлдэх эрх авшиг хүртээх
- ван хүртэх - дандрын ёсны уншлага, бясалгал үйлдэх эрх авшиг хүртэх
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
ван нэр. төрийн жүн ~, вангийн, ванг, вангаас, вангаар
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
Орчуулга[засварлах]
Хоршоо үг[засварлах]
Товчилсон үг[засварлах]
Хэлц үг[засварлах]
Өвөрмөц хэлц[засварлах]
- ван буураад ган цоорох - ихэс дээдэс доройтох
Хэвшмэл хэлц[засварлах]
- Ван буураад
- Ган цоорох
- Ван вандаа муу
- Ванба шавартаа муу
- Ван доройтно
- Ванба шавартана
- Ван их ч хошуундаа
- Ванба их ч усандаа
- Ван нь вангийн жинстэйгээс биш
- Нохой нь вангийн жинстэй юү
- Сан гүүгээр дутаж
- Ван сүүгээр дутна